O VIRUS DO CAPITALISMO

A Gripe Porcina, invento da fenomenal maquinaria das xigantescas corporacións farmaceuticas, non será o ultimo, nin foi o primeiro, virus creado polos axentes capitalistas para enriquecerse. A parte do aspecto puramente mercantil deste virus, e unha boa estratexia para distraer a clase obreira e a masa dominante dos duros golpes que se nos asentan dende a Burguesía.

Os medios de comunicación, afins ao capital, fixeron moi ben a sua función, FACER DUNHA COUSA PEQUENA ALGO XIGANTE. 60 mortes frente as verdadeiras complicacións gripais, que afectan ao corazón e mailos pulmóns. 60 mortos frente a Malaria, o SIDA, que ben se podian remediar, se os paises burgueses puxeran un pouco mas da sua parte. Pero non sexamos utopicos, o capitalismo nunca porá remedio REAL. Os distintos modelos socialistas, nos cales invirtese nunha calidade de saude extraordinaria (véxase CUBA), e nos cales a sanidade non está en mans dos de sempre, nunca xogarán con temas tan complicados como este.

O tamiflú que mercou o Estado Español , cando foi o caso da Gripe Aviar, outro lucro sen precedentes, caducaba no 2010, e resulta que é agora, no 2010, "eficaz" para contrarestar os "efectos" da Gripe A. Tamen é curiosa a contradición de Trinidad Jimenez coa OMS, desafirmando aquelo de "comer cerdo pode provocar Gripe A". ¿A caso os cidadáns somos estúpidos para non darnos conta da trapallada esta? Non señores e señoras, non nos tragamos as vosas artimañas.

Partido Comunista ¿Qué hay de verdad y de falso en sus topicos?

En mi aún corta,pero beneficiosa carrera política en defensa del socialismo,de la lucha de clases y del comunismo,he aprendido lo que los valores comunistas dentro de un partido de la misma ideologia pueden aportar.
Muchas personas son las que piensan que,el comunismo es una utopía que se quedó muerta en 1917,que el comunismo que hoy en día existe,sólo sirve para sacar los cuartos a sus miembros,sacar trapos de dónde no los hay,o incluso,ser una secta.
Muchas absurdeces son las que he podido llegar a escuchar o leer.

Pero la realidad de un partido comunista,de un movimiento comunista,es el compañerismo,la formación(aunque muchos dicen que es labado de cerebro),el aprendizaje y sobretodo poner en practica lo aprendido.

Mi experiencia personal,la cual citaré,es bastante clara como para que se vea con claridad cristalina,lo que el partido puede aportar.

Como pocos chicos de 17 años en mi época,me gustaba leer e investigar,leer sobre lo que era el fascismo,el comunismo,el anarquismo,el socialismo..y llegué a la conclusión de que yo queria hacer algo con mi vida que no fuera solamente pensar en mi,sino pensar en los demás e intentar ayudarles,la ideología que más me atrajo respecto a lo que yo pensaba,era el comunismo.
Ayudar al obrero oprimido por el yugo esclavista que imponen los patrones,el antifascismo,antiracismo,lucha de clases (luchar porque los de arriba no sigan teniendo cada día más y los de abajo cada día menos),por un mundo en el que todos tenemos las mismas oportunidades,el mismo trato y el mismo respeto.El internacionalismo proletario (union de varios paises para un bien en común y conjunto sin que haya nadie que se beneficie sobre los demás)...Y mucho más.
Fuí a "formarme" al que yo creia en su momento,el partido comunista por excelencia,el historico PCE,pero después de asistir a un par de asambleas y ver la mierda que se tiraban unos encima de otros por un cargo alto,decidí salirme,ya que del historico PCE,sólo quedaba eso,las siglas.
Entonces,trabajando,ocasionalmente veia a un chico que también era comunista,ya con 18 años,de otro partido comunista,éste realmente hermanado con la clase trabajadora y obrera y fiel al Marxismo-Leninismo.El cual gracias a este chico,me acojieron para darme formación voluntaria,para ir a manifestaciones,asambleas,charlas de formación...y poco a poco,elaborando mi porvenir,fuí adquiriendo cada vez más,una conciencia de clase elebada en un partido de clase bien estructurado y formado. Nadie me obligó a leer ciertos libros,ya que mi propia curiosidad fué quien me obligó a saber más.Fué mi propia evolución y mi propia conciencia quien me dijeron que diera un paso más,y otro,y otro más...y así a lo largo de mis 4 años como militante de una organización comunista,he logrado cada día superarme a mi mismo en muchos aspectos,no ser intolerante,ni racista,y pensar en los demás siempre antes que en mi,aunque a veces eso pueda tener pequeñas consecuencias en mi vida diaria.

Espero que mi breve relato,pueda servir para que muchos no vean los partidos comunistas como sectas.
Un saludo a todos y todas.

¡Comunismo o Muerte!
-Asturies-

Nuevos Tiempos .

Como pudisteis ver , durante estas ultimas semanas , no hemos podido añadir nuevos artículos , debido a falta de tiempo de los cordinadores del blog , pero ahora , estamos dispuestos a seguir con el y dar mas guerra de la que dabamos . Tambien tenemos , nuevos colaboradores , nuevos compañeros dispuestos a seguir nuestra lucha y lo mas importante , un nuevo logo diseñado por un nuevo colaborador , Luis Toledo, que como , muchos mas , esta dispuesto a formar parte activa del blog , muchas gracias Luis .


SEGUIREMOS CON NUESTRA LUCHA !

PROLETARIADO O MUERTE !

A Revolución interna .

Polo xeral, xs comunistas soemos culpar de tódolos nosos problemas ao sistema en xeral. Sen embargo, nunca -ou case nunca- realizamos unha crítica ás nosas accións. ¿ Están os partidos e organizacións ''de esquerda'' a desenvolver un movemento revolucionario no noso país?

A miña resposta é non. Vou demostralo con argumentos e vou a centrar a miña crítica especialmente nas organizacións xuvenís da realidade galega -que é a que coñezo-.

O primeiro, a relación organización-mocidade non está feita, o que leva a un estado marxinado á esquerda revolucionaria que ten a culpa da súa sectarización. Non hai unha canle transmisora entre un ente e outro. As organizacións dedícanse a desenvolver accións que só atinxen a elas e os seus militantes/simpatizantes sen que isto teña unha repercusión real nas masas xoves. Que é o que falla? Penso que os dous erros primordiais son: 1)falta de conciencia obreira por parte da mocidade 2)sectarización das organizacións. O que ocorre é que o primeiro podíase resolver coa reparación do segundo. A esquerda debe dedicarse a crear conciencia con concertos, propaganda que atinxa aos problemas reais da mocidade, e non que só atinxa aos seus problemas (como os cartaces que falan da represión); repartir fanzines interesantes para a xuventude, crear eventos de masas, etc. Unha vez feito isto, si poderán haber cartaces contra a monarquía, o patriarcado, chamando á folga, etc (actualmente a mocidade non coñece esta problemática, e cun cartaz non chega para concienciar). Porque agora mesmo esa propaganda so repercute nxs militantes/simpatizantes destas organizacións, o que finalmente os deixa no mesmo estado marxinal. E iso é só porque elas e eles queren. Debe ser o partido quen busque a mocidade, non a mocidade que busque ao partido.

O segundo, menos nacionalismo e máis axitación. Porque as organizacións xuvenís con máis peso (que é pouco) practicamente andan pendentes, case en exclusiva dun nacionalismo galego que non resolve os problemas da mocidade e que quédase xa obsoleto. Hai problemas máis importantes (dende logo, porque o comunismo persegue a eliminación de diferencias nacionais e a extinción do estado) como a desigualdade a nivel mundial, a globalización, o machismo, a falta de oportunidades na mocidade, a perda de galegofalantes, o rechazo ao diferente, etc. Esquezámonos de caprichos abstractos propios do século XIX. Porque a idea non é que cada pobo decida o seu, senón que entre todos os individuos de todas as nacións decidan o común, por iso somos internacionalistas e a revolución é unha obriga da humanidade enteira.

O terceiro, xa para rematar, debe existir unha unión, aínda que non homoxénea, entre xs comunistas. As antigas calificacións (stalinista, trotskista, maoísta, etc.) son as propias do século pasado. Non debemos continuar batallas perdidas, senón comezar unha nova guerra. Unha nova esquerda, que combata os problemas actuais, do século XXI, co seu contexto globalizador, cun carácter revolucionario pero de masas debe nacer. Iso sería unha auténtica revolución interna.

Alan Carlés

DIA DA PATRIA GALEGA, LOITA POR A AUTODETERMINACIÓN

Comezou a xornada na Alameda de Santiago, baixo un dia soleado. Ali andaban preparando as mesas con Propaganda as distintas organizacións coma Primeira Linha ou o BNG, mentres que a xente do PCPE e as suas Xuventudes andaban a repartir unha Oitavilla, cun enfoque de clase, reclamando a FOLGA XERAL.

Despois de saudar a xente coñecida nesta loita, comezaba a manifestación do BNG, mais eu sumeime a de Causa Galiza, na cal habria 1500 persoas aproximdamante. A saida da cabeceira produciriase en torno as 13 : 30 horas.

Entre os partidos que se sumaron a esta foron : FPG, ESPAZO IRMANDINHO, CORRENTE VERMELLA, PRIMEIRA LINHA, NÓS UP, PCPE e as suas Xuventudes, os CMC, que portaban unha faixa reclamando loita obreira e folga xeral.

O control policial era unha autentica vergoña, coa violencia que os caracteriza.

Aproximadamente as 14: 15 chegamos todos e todas a praza do Toural, onde se rematou co manifesto leido por Leo i Arremecaghoná, cantante punk.O acto rematou co himno nacional

Escoitaronse lendas reclamando a Autodeterminación, dereito democrático que nos pertence, e reclamando o socialismo.

É hora de que o pobo desperte, de que a clase obreira galega se una, baixo o comunismo. Sen comunismo non hai autodeterminación. Combatamos contra o españolismo e o seu imperialismo.

Asina : O CAMARADA BREZNEV